“Anlamak yalnızlıktır.”

" Tarifsiz yalnızlıklar içinde yaşayıp gidiyoruz, özellikle en derin ve en önemli konularda hepsinden çok büyüyor yalnızlığımız. "

İşte tam olarak da bu! Ne güzel söylemiş Mr. Rilke. İnsan bazen onca kalabalığın içinde bile kendini yalnız hissedebiliyor. Ailenin her daim yanında olduğunu biliyorsun ama bilmek yetmiyor bazen yine de tek başına kalınca insan bir düşünmüyor değil. İleride ne durumda olacağım, nasıl olacak hayatım, kiminle evleneceğim falanlar filanlar. Başını yastığa koyduğun zaman derin düşünceler içinde boğulup gidiyoruz yada yıldızlara bakarken. Ben gökyüzünü çok severim hele ki gece o yıldızların parlayışı. Marsın bize bir yandan göz kırpışı. Canım sıkkın olunca seyretmek içimi rahatlatır her zaman. Sanki yıldızlara kadar çıkmış kadar olurum. Onlara tırmanmak birde oradan yaşadığım dünyayı izlemek isterim. Ne kadar yalnızlık yada ne kadar içinde yalnızlığını yaşayan kimseler var diye.

“Yalnızlığınızın büyüklüğünü de duyumsarsanız buna sevinin; çünkü diye sorun kendinize, büyüklüğü içermeyen bir yalnızlık neye yarar? Topu topu tek bir yalnızlık vardır, o da büyüktür, kolay katlanılacak gibi değildir. Dolayısıyla, herkesin yaşamında öyle saatler vardır ki, insan yalnızlığı verip ne denli yavan ve ucuz olursa olsun bir beraberliği almak ister karşılığında; iyi kötü ilk rastlayacağı kişiyle, en sıradan bir kişiyle sözde birazcık bir anlaşma uğruna yalnızlığı elden çıkarmak ister. Ama belki de yalnızlığın büyüdüğü saatlerdir bunlar; çünkü onun büyüyüşü de tıpkı oğlanların büyümesi gibi birtakım acı ve sancılarla gerçekleşir ve baharın ilk günleri gibi hüzünle dolup taşar. Ancak, şaşırtmasın bu sizi. Bizlere gereken yalnızlıktır, büyük, içsel bir yalnızlık. Kendi içine yürümek ve saatler boyu kimselere rastlamamak... İşte erişilmesi gereken şey bizler için.” 

Rainer Maria Rilke'ın Genç Bir Şaire Mektuplar kitabını okumanızı tavsiye ederim eğer biraz hüzünlenmek istiyorsanız ki alıp okumanın tam sırası. Hani hayatınızda her şey düzgün gider ama insanız ya işte o düzen, o güzellikten, o yoluna gitmişlikten bile sıkılıp içimizden biraz da hüzünlenmek üzülmek gerekir ya. Duygusal bi müzik çaldığında eee üzülecek bir şeyimiz yok bak olmadı şimdi şarkının tadı kaçtı dediğimiz zamanlar olur yani bende olmuştur bu :D Neyse işte sizde de böyle dönemler oluyorsa bir yandan slow bir keman müziğiyle okursanız. Aman tadından yenmez. Hadi o zaman kitabı raflardan almaya koşunuz :)

“Anlamak yalnızlıktır.”